زنبق دره (موگه، گل برف) با نام علمي Convallaria majalis به خانوادهAsparagaceae تعلق دارد. لغت majalis به معني "متعلق به ماه مي" است زيرا معمولا رشد اين گياه در اين ماه اتفاق مي‌افتد (كه البته اين مسئله به موقعيت جغرافيايي منطقه بستگي دارد). اين گياه در مكانهايي كه نيازهاي آن به خوبي برآورده شود به سرعت رشد كرده و زمين را به خوبي مي‌پوشاند و به همين دليل در بسياري موارد از اين گياه به عنوان گياهي پوششي ياد شده است اما مي‌توان در گلدان نيز آن را كاشت. همچنين از ارقامي كه گلهاي درشت‌تري توليد مي‌كنند شاخه گل بريده نيز تهيه مي‌شود.

گل برف بومي مناطق سردسير در نيمكره شمالي در آسيا، اروپا و نواحي جنوبي كوه‌هاي آپالاچين در ايالات متحده آمريكا است و گياهي علفي چندساله و سمي است كه با كمك ساقه هاي زيرزميني (ريزوم) تكثير مي‌شود. ساقه هاي جديد در انتهاي استولون‌ها در فصل تابستان تشكيل مي‌شوند و در بهار سال بعد رشد كرده و ساقه‌هاي برگ مانندي توليد مي‌كنند . ارتفاع ساقه‌ها 30-15 سانتيمتر با يك يا دو برگ به طول 25-10 سانتيمتراست . برگها بعد از اتمام فصل گلدهي، تا انتهاي تابستان و يا اوايل پاييز و حتي در برخي مناطق تا اولين سرماي زمستانه سبز باقي مي‌مانند. ساقه ‌هاي گل دهنده دو برگ دارند و گل آذيني كه 15-5 گل بر روي آن تشكيل مي‌شود. گلهاي زنگوله‌اي شكل اين گياه معمولا سفيد رنگ و به ندرت صورتي رنگ هستند كه 10-5 ميليمتر قطر و عطري ملايم دارند و با توجه به آب و هواي منطقه از اوايل الي اواخر بهار شكوفا مي‌شوند. قسمتهاي مختلف اين گياه سمي هستند. اگر قسمتهايي از آن خورده شود (بخصوص ميوه ها توسط بچه‌ها) مشكلاتي همانند كاهش ضربان قلب حالت تهوع و دردهاي شكمي ايجاد مي‌كند.

امروزه ارقام فراوان و متنوعي از اين گياه بوجود آمده است كه در بين آنان به نمونه‌هايي كه گلهاي صورتي يا سوسني رنگ، يا برگهاي راه راه و يا گلهايي با گلبرگهاي بيشتر و يا اندازه‌اي بزرگتر از حد معمول دارند مي‌توان اشاره كرد.

آبياري: به آبياري ميانه و متوسط نياز دارد در حدي كه خاك مرطوب اما نه خيس و غرقابي شود. بهتر است بين هر دو عمل آبياري سطح خاك تا حدودي خشك شود. اگر بخصوص در روزهاي گرم اين گياه خشكي بكشد حاشيه و نوك برگهاي آن خواهد سوخت. آبياري بيش از اندازه موجب پوسيدگي ساقه و ريشه مي‌شود.

دما: رشد و فعاليت ريزومهاي اين گياه در دماي 15-10 درجه سانتيگراد شروع مي‌شود. وجود دماي 21-15 درجه سانتيگراد در اين مرحله موجب توليد گياهاني بلندتر و قوي‌تر خواهد شد. در ابتدا برگها اززير خاك بيرون مي‌آيند و سپس ساقه گل مشاهده مي‌شود. گل برف براي اينكه توانايي گلدهي بيابد بايد در طي فصل زمستان مدت نسبتا طولاني را در دماي نزديك صفر درجه باقي بماند تا نياز سرمايي آن برطرف شود. بنابراين اگر چنين گياهي را در گلدان داريد بعد از زرد شدن برگها در اواسط پاييز، گلدان را به فضاي باز منتقل كنيد تا به شكل طبيعي و با آمدن زمستان، نياز سرمايي آن برطرف شود. در فصل تابستان نيز هر مقدار گرماي هوا افزايش يابد بايد اين گياه را از نور مستقيم آفتاب محافظت كرد اما در فصول بهار و اوايل پاييز كه هنوز برگهاي گياه پابرجا هستند نور مستقيم آفتاب را در صبح و عصر مي تواند تحمل كند.بعد از گلدهي و در طي بقيه ماه‌هاي سال (بجز زمستان كه نياز سرمايي آن بايد برطرف شود) دماي معمولي داخل خانه براي آن مناسب است.

نور: به خوبي سايه را تحمل مي‌كند اما محيط آن بايد روشن باشد. تابش نور مستقيم افتاب بخصوص در مكانهاي گرم موجب سوختن برگهاي آن مي‌شود.كمبود نور بيش از اندازه يكي از دلايل عدم گلدهي اين گياه است.

خاك: اين گياه در مورد شرايط خاك سختگير نيست اما زهكش مناسب خاك و همچنين مرطوب بودن آن منجر به رشد بهتر اين گياه مي‌شود. بنابراين از خشك شدن بستر كاشت آنان و همچنين همواره خيس بودن آن جلوگيري كنيد. به همين دليل در مكان كاشت آنان مي‌توان از موادي همانند پيت ماس، كمپوست و كود پوسيده گاوي كه همگي از زهكش خوبي برخوردار هستند استفاده كرد. در صورتي كه گلدان گياه را در مكاني كاملا سايه همانند زير سايه درختان و درختچه‌ها قرار داده‌ايد در طي سال حداقل يكبار از كودهايي محلول كه مخصوص گياهان زينتي است براي آنان نيز بكار بريد. در صورت گلدهي ضعيف، كودهاي مايع كه محتوي پتاسيم هستند ممكن است كمك كند.

تكثير: گل برف را مي‌توان با تقسيم ساقه زيرزميني تكثير نمود. قسمتي از ساقه زيرزميني اين گياه را در اواخر بهار و يا اوايل تابستان همراه با شاخساره‌هاي يك، دو يا سه ساله از گياه مادري جدا كنيد و آن را به شكل جداگانه بكاريد. براي مشاهده گل اين گياه بعد از عمل تكثير آن بايد حوصله به خرج دهيد! زيرا ساقه زيرزميني كه كاشته‌ايد در اوايل بهار شروع به طويل شدن كرده و در پاييز تبديل به يك جوانه شاخساره ي رويشي انتهايي مي‌شود. در بهار بعد، برگهاي جوانه باز مي‌شوند و با عمل غذاسازي، مواد غذايي در ساقه زيرزميني انباشته مي‌شود. در فصل دوم، رشد فقط رويشي است و گياه گل نمي‌دهد. در اوايل فصل سوم رشد، يك جوانه گل تشكيل مي‌شود و گلدهي گياه آغاز مي‌شود. همچنين اصولا براي گلدهي بهتر اين گياه گاهي لازم است كه عمل تقسيم را در مورد اين گياه انجام شود كه در حين عمل تكثير اين كار نيز انجام مي‌گيرد.

هرس: بجز قطع و جداسازي برگهايي كه خشك شده اند به عمليات هرس احتياجي نيست.

آفات و بيماري: اين گياه مستعد حشره خاصي نيست اما در مناطقي كه بارندگي فراواني مي‌شود ممكن است مشكل پوسيدگي ساقه و يا لكه برگي ايجاد شود. قسمتهاي آلوده را به محض مشاهده از بين ببريد.